Ποίηση

Ἑνὸς μπαμπᾶ τἀρσενικὸ παιδὶ τὸν κόσμο σὲ σκοτοῦρα πάντα βάζει, καὶ ὅποιος εὐτυχήσῃ νὰ τὸ …

Τὰ μάτια σας ἀνοίξετε, στὸν τάφο νὰ μὴ ρίξετε κι’ ἐμένα ζωντανό·

«Βρε ίσκιε μου γιατί μ’ ακολουθείς;»

Κι’ ἐγὼ γιὰ νύφη λαχταρῶ, μὰ ναὔρω νύφη δὲν μπορῶ τοῦ γούστου μου ἀκόμα.

Στον κάμπο με τα χρυσά κλήματα, στη θάλασσα των αμπελιών μάς πήγαινε το τραίνο — …

Στην αγορά του Σαββάτου τ’ άλογα που ήταν για πούλημα μιλούσαν κάτου απ τη λεύκα …