Διηγήματα

Διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα.

Διήγημα της Έλλης Αλεξίου.

Η μάνα μου σήκωσε τα άδεια πιάτα από το τραπέζι.

Διήγημα του Δημητρίου Καμπούρογλου.

Ο δύσβατος δρόμος ανηφόριζε στην πλαγιά του Βουνού. Το δάσος πυκνό.

Δύο, τρεῖς, πέντε, δέκα σταλαγμοί.

Πρέπει να ήμουν ως δώδεκα χρονών, και πρέπει να ήταν εκείνη ως έντεκα.

Διήγημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877 – 1940).

Ο Μπαρμπαστάθης έσπειρε εις το χωράφι του δια να φυτρώσουν στάχυα, να μεγαλώσουν, να μεταστώσουν, να κιτρινίσουν.

Ήτο μια φορά ένας μυλωνάς, ο οποίος μετά το γεύμα απεσύρθη εις την σκηνήν του δια να κοιμηθή ολίγον.