Ξέρω τα κρυφὰ κι’ εκείνου
μα κι’ αυτού του σαλονιού,
και του κάθε καπελίνου
και του κάθε φουστανιού.
Ξέρω τούτος ποια ζητεί
ξέρω τούτη ποιον γελά.
Τίνος γάμος και γιατί
έτσι έξαφνα χαλά.
Ξέρω πράγματα… πω! πω!
που καθένας θα τρομάξῃ·
μα δεν θέλω να τα πω,
ο Θεὸς να με φυλάξῃ.
Ξέρω δα κι’ αφεντικὰ
της ψηλής κοκεταρίας,
που φιλούν τα δουλικὰ
για γεινάτι της κυρίας.
Αλλὰ ξέρω και κυράδες,
που στο πείσμα του αφέντη
με κυρίους αμαξάδες
πότε πότε κάνουν γλέντι.
Ξέρω πράγματα… πω! πω!
που καθένας θα τρομάξῃ·
μα δεν θέλω να τα πω,
ο Θεὸς να με φυλάξῃ.
Ξέρω τούτο το αγόρι
πως ενὸς μπαμπά δεν μοιάζει,
ποια μητέρα με την κόρη
αγαπητικοὺς μοιράζει.
Ξέρω κάτι σπαθοφόροι
με τι Ποὺφ περνούν της ώραις
ποιοι πατέρες θεοφόροι
ανατρέφουν ψυχοκόραις.
Ξέρω πράγματα… πω! πω!
που καθένας θα τρομάξῃ·
μα δεν θέλω να τα πω,
ο Θεὸς να με φυλάξῃ.
Ξέρω όλη την Αθήνα,
και τρυπόνω η μαριόλα
στο σαλόνι, στην κουζίνα,
σ’ όλους, σ’ όλαις και εις όλα,
για να μάθω κάθε σχέσι,
κάθε μια ξετσιπωσιά,
αν και διόλου δεν μ’ αρέσῃ
η πολλὴ κακογλωσσιά.
Ξέρω πράγματα… πω! πω!
που καθένας θα τρομάξῃ·
μα δεν θέλω να τα πω,
ο Θεὸς να με φυλάξῃ.
